به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

                                                     که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزل ها.

بکوی می فروشانش  بجامی بر نمی گیرد

                                                    زهی سجاده ی تقوا که یک ساغر نمی ارزد.

دوش رفتم به در میکده خواب آلوده

                                                   خرقه تر دامن و سجاده شراب آلوده.

در خرابات مغان گر گذر افتد بازم

                                                     حاصل خرقه و سجاده روان دربازم

زکوی میکده دوشش بدوش می بردند

                                                    امام شهر که سجاده می کشید بدوش.